ΑΡΚΤΙΚΗ ΑΛΕΠΟΥ

Εμφάνιση
Εξωτερικά μοιάζει λίγο με τον σκύλο, αλλά η ουρά της είναι πολύ πιο φουντωτή και το τρίχωμά της πιο πυκνό, ενώ και το ρύγχος της πιο μακρόστενο. Φτάνει σε μήκος έως και τα 90 εκατοστά και ζυγίζει 7 - 10 κιλά. Το εντυπωσιακό είναι ότι η ουρά της φτάνει σε μήκος έως και τα 60 εκατοστά, δηλαδή είναι αρκετά μεγάλη συγκριτικά με το σώμα της. Τα πόδια της είναι κοντά και λεπτά και έτσι η ουρά της της χρησιμεύει και σαν μέσο ισορροπίας.

 Γεωγραφική διασπορά

Αρκτική αλεπού.

Αλεπού Fennec (Fennec Fox), το μικρότερο σε διαστάσεις είδος αλεπούς.

Η αλεπού εμφανίστηκε στη Γη πριν από 400.000 χρόνια και πιθανώς να υπήρξε και θήραμα για τους προϊστορικούς κυνηγούς. Σήμερα συναντάται σε όλες σχεδόν τις ηπείρους, εκτός από την Ανταρκτική.
Η Κόκκινη αλεπού ζει στην Ευρώπη, την Ασία, μία στενή λωρίδα της βόρειας Αφρικής, την Βόρεια Αμερική (εισήχθη από το Ηνωμένο Βασίλειο στις ανατολικές ΗΠΑ στα μέσα του 18ου αιώνα και εξαπλώθηκε δυτικότερα), ενώ το 1855 εισήχθη και στην Αυστραλία. Όχι μόνο δεν είναι σε κανένα μέρος απειλούμενο με αφανισμό είδος, αλλά αντιστρόφως η εκπληκτική της προσαρμοστικότητα έχει οδηγήσει πολλά άλλα λιγότερο ικανά είδη σε κίνδυνο εξαφάνισης ή και εξαφάνιση.
Υπάρχουν όμως και άλλα είδη αλεπούδων, με επίσης μεγάλη εξάπλωση ανά την υφήλιο, που ζουν στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, στην βόρεια Αφρική, την Μέση Ανατολή, εύκρατα τμήματα της Ασίας και την Βόρεια Αμερική. Επίσης, η Νοτιοαμερικανική γκρίζα αλεπού (Lycalopex griseus) ζει στην Χιλή και την Αργεντινή, ενώ η Αρκτική αλεπού (Alopex Lagopus) ζει στις πολικές περιοχές του βόρειου ημισφαιρίου.
Κάποια από τα άλλα είδη είναι λιγότερο ικανά στην προσαρμοστικότητα και στην αναπαραγωγή, με αποτέλεσμα να θεωρούνται επισήμως απειλούμενα είδη, όπως η λεγόμενη Νησιωτική αλεπού. Άλλα είδη, όπως η Αλεπού Fennec (Fennec Fox), που ζει στην βόρεια Αφρική και είναι το μικρότερο σε διαστάσεις είδος αλεπούς, δεν είναι απειλούμενα.

 Διατροφή

Η λεγόμενη Νησιωτική αλεπού θεωρείται επισήμως απειλούμενο είδος.

Όλα τα είδη αλεπούδων είναι παμφάγα. Το διαιτολόγιό τους αποτελείται σε μεγάλο ποσοστό από ασπόνδυλα. Ωστόσο, καταναλώνουν και τρωκτικά, λαγούς, κουνέλια και άλλα μικρά θηλαστικά, καθώς και ερπετά (όπως φίδια), αμφίβια, χόρτα, μούρα, καρπούς (φρούτα), ψάρια, πτηνά, αυγά, σκαθάρια, έντομα και όλα σχεδόν τα είδη μικρών ζώων. Τα περισσότερα είδη δείχνουν μεγάλη προσαρμοστικότητα σε πολλά διαφορετικά είδη τροφής και κατά μέσο όρο καταναλώνουν 1 κιλό τροφής την ημέρα. Όλες οι αλεπούδες έχουν την χαρακτηριστική συνήθεια να θάβουν (συνήθως με φύλλα, χώμα ή χιόνι) υπολείμματα τροφής όταν έχουν περίσσευμα, για να τα φάνε αργότερα.

 Αναπαραγωγή

Κόκκινη αλεπού, ενώ παίζει με το μικρό της.

Όταν έρχεται ο καιρός της αναπαραγωγής, το θηλυκό σκάβει μία φωλιά με δαιδαλώδεις διαδρόμους μέσα σε μία περιοχή η οποία ανήκει σε ένα συγκεκριμένο αρσενικό. Μετά από 51 - 53 ημέρες, γεννιούνται 3 - 5 μικρά, τα οποία αρχικά έχουν κάπως πιο γκρίζο τρίχωμα, ενώ στις πρώτες 2 εβδομάδες είναι τυφλά. Η μητέρα τους τους φέρνει τροφή καθημερινά και κάθε φορά που γυρίζει στην φωλιά της ακολουθεί διαφορετικό δρόμο. Στην ηλικία των 2 μηνών βγαίνουν από την φωλιά και αρχίζουν να παίζουν με την μητέρα τους και μεταξύ τους.
Η περίοδος αναπαραγωγής των αλεπούδων ποικίλλει ευρέως, λόγω της μεγάλης γεωγραφικής τους εξάπλωσης και της ποικιλίας των ειδών. Ειδικότερα στα μέσα γεωγραφικά πλάτη (όπως επομένως συμβαίνει και στην Ελλάδα), λόγω του ότι ο καιρός της αναπαραγωγής τους αρχίζει τον Ιανουάριο με Φεβρουάριο, η Κόκκινη αλεπού είναι κυρίως εξαιρετικά δραστήρια τον Μάιο, όταν μεγαλώνει τα μικρά της. Τότε υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να κυκλοφορεί ακόμα και την ημέρα, καταστρέφοντας συχνότερα τα κονικλοτροφεία και τα κοτέτσια των ανθρώπων.

Σχέση με τον άνθρωπο

Ασημένια αλεπού, μία ποικιλία της κόκκινης αλεπούς με μεγάλη ποσότητα μελανίνης.

Αν και έχει μία ενστικτώδη δυσπιστία απέναντι στον άνθρωπο (και γι' αυτό συνήθως δεν θεωρείται κατάλληλη για κατοικίδιο), ωστόσο είναι εξαιρετικά σπάνιο να συμβεί απρόκλητη επίθεση αλεπούς σε άνθρωπο. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, ορισμένα είδη αλεπούδων έχουν εμφανιστεί ακόμα και στα προάστεια αρκετών πόλεων και φαίνεται να έχουν προσαρμοστεί επιτυχώς στην ανθρώπινη παρουσία.
Ειδικότερα επίσης η Ασημένια αλεπού, μία ποικιλία της κόκκινης αλεπούς με μεγάλη ποσότητα μελανίνης, έχει υποβληθεί σε πρόγραμμα εξημέρωσης και τις τελευταίες δεκαετίες έχει γνωρίσει απήχηση ως κατοικίδιο, σε κάποια κράτη. Εκτός από αυτήν, το μόνο άλλο είδος που θεωρείται κατάλληλο και χρησιμοποιείται ως κατοικίδιο είναι η Αλεπού Fennec.

 Κουλτούρα σχετικά με την αλεπού

Εξαιτίας της συνήθειας της αλεπούς να ζει κοντά στα χωριά, έχει συνδεθεί με πολλές ιστορίες και παραμύθια. Είναι επίσης γνωστή και δημοφιλής για την μεγάλη της πονηριά, σε τέτοιο βαθμό ώστε να υπάρχει διεθνώς η χαρακτηριστική φράση «Είναι πονηρός σαν αλεπού».
.

                                                             ΑΡΚΤΙΚΟΣ ΛΥΚΟΣ
Οι αρκτικοί λύκοι είναι γενικά μικρότεροι από τους γκρίζους λύκους, που είναι περίπου 3 έως 6 πόδια (0.9 έως 1.8 μ) πολύ συμπεριλαμβανομένης της ουράς τα αρσενικά είναι μεγαλύτερα από τα θηλυκά. Τα ύψη ώμων τους ποικίλλουν από 25 έως 31 ίντσες (63 έως 79 εκατ.) Οι αρκτικοί λύκοι είναι ογκωδέστεροι από τους γκρίζους λύκους, ζυγίζοντας συχνά πάνω από 100 λίβρες (45 κλ). Τα βάρη μέχρι 175 λιβρών (80 κλ) έχουν παρατηρηθεί στα ώριμα αρσενικά. Οι αρκτικοί λύκοι έχουν συνήθως τα μικρά αυτιά, τα οποία βοηθούν το λύκο να διατηρήσει τη θερμότητα σωμάτων.
Οι αρκτικοί λύκοι έχουν επιτύχει τις διάρκειες ζωής πάνω από 18 ετών στην αιχμαλωσία εντούτοις, στις άγρια περιοχές, η μέση διάρκεια ζωής είναι μόνο 7-10 έτη.

Κυνήγι

Αρκτικοί λύκοι, όπως όλους τους λύκους, κυνήγι στα πακέτα αυτοί συνήθως θήραμα επάνω Caribou και musk βόδια, αλλά θα σκοτώσει επίσης τα διάφορα Αρκτικοί λαγοί, σφραγίδες, βουνοχιονόκοτα και lemmings, καθώς επίσης και άλλα μικρότερα ζώα. Άλκες είναι επίσης κοινό θήραμα τα μακριά πόδια τους μπορούν να τους καταστήσουν αργούς και, κατά περιόδους, κολλημένους, στο παχύ χιόνι, αφήνοντας τους τρωτούς στις επιθέσεις από τα πακέτα λύκων. Λόγω της έλλειψης της βοσκής των εγκαταστάσεων, περιπλανώνται τις μεγάλες περιοχές για να βρούν το θήραμα μέχρι και πέρα από 2600 χλμ ² (1000 τετραγωνικά μίλια), και θα ακολουθήσουν caribou μετανάστευσης το νότο κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Το πρόσφατο μήκος σε πόδηα από μια άγρια φύση BBC που το αποδεικτικό πλήρωμα παρουσιάζει αρκτικό κυνήγι λύκων υδρόβια πουλιά.^[1]

Αναπαραγωγή

Δείτε επίσης: Γκρίζοι αναπαραγωγικοί φυσιολογία λύκων και κύκλος ζωής

Κανονικά, μόνο το άλφα αρσενικό και το θηλυκό αναπαράγουν, αλλά στα μεγάλα πακέτα που άλλα μπορούν να ζευγαρώσουν επίσης. Λόγω της Αρκτικής permafrost χώμα και η δυσκολία που θέτει για να σκάψει τα κρησφύγετα, τα αρκτικά outcroppings βράχου χρήσης λύκων συχνά, τις σπηλιές ή ακόμα και τις ρηχές καταθλίψεις ως κρησφύγετα αντ' αυτού η μητέρα γεννά δύο ή τρία κουτάβια στα τέλη Μαΐου μέχρι στις αρχές τον Ιουνίου, για το α μήνας αργότερα από τους γκρίζους λύκους. Γενικά θεωρείται ότι ο χαμηλότερος αριθμός κουταβιών έναντι του μέσου όρου 4 έως 5 μεταξύ των γκρίζων λύκων οφείλεται στην έλλειψη του θηράματος στην Αρκτική. Γεννούν σε περίπου 63 ημέρες. Τα κουτάβια λύκων μένουν με τη μητέρα τους για 2 έτη.

Διανομή

Ο αρκτικός λύκος είναι το μόνο υποείδος Γκρίζος λύκος αυτός μπορεί ακόμα να βρεθεί πέρα από τον όλο την αρχική σειρά του, κατά ένα μεγάλο μέρος επειδή, στο φυσικό βιότοπό τους, αντιμετωπίζουν σπάνια τους ανθρώπους. Αλλά ο πληθυσμός τους μειώνεται αργά λόγω του κυνηγιού και του πυροβολισμού για τον αθλητισμό (από μια εναέρια τέχνη).

ΠΙΓΚΟΥΪΝΟΣ